اوریون یک بیماري ویروسی حاد است که با تب، تورم و حساس شدن یک یا چند غده بزاقی که معمولا غده بناگوشی (پاروتید) و بعضی اوقات غدد زیرزبانی یا تحت فکی می باشند، تظاهر می کند. به این بیماري در قدیم گوشک می گفتند، چون غدد بنا گوشی را درگیر می کند.
این بیماري در هر سنی می تواند بروز کند ولی در کودکان، از بیماریهاي شایع اوایل خردسالی (نوپایی و قبل از مدرسه) است. حدود 10% بزرگسالان مستعد ابتلا به اوریون می باشند. در مناطق معتدل، زمستان و بهار فصل شیوع بیماري و حداکثر میزان بروز آن است.
در ادامه این مقاله که توسط گروه علمی شبکه آزمایشگاهی رصد تدوین شده است به علائم بیماری اوریون می پردازیم.
انتقال بیماري :
از طریق تماس مستقیم با فرد مبتلا به عفونت یا ترشحات ریز تنفسی انتقال بیماري صورت می گیرد.
علایم بالینی:
علائم اوریون معمولاً دو هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود. علائم شبیه آنفولانزا ممکن است اولین علائم بیماری باشند، مانند:
- خستگی
- بدن درد
- سردرد
- از دست دادن اشتها
- کمی تب
- گوش درد
طی چند روز آینده تب شدت یافته و به 39 درجه سانتیگراد می رسد و تورم غدد بزاقی نمایان می شود. تمام غدد ممکن است یک باره متورم نشوند. درد گوش با جویدن شدت میگیرد. روز سوم، غده پاروتید (یک طرفه یا دوطرفه) بزرگ شده و طی 1-3 روز به حداکثر خود می رسد که با درد و حساسیت همراه است. از زمان تماس با ویروس تا تورم غدد پاروتید احتمال انتقال ویروس اوریون به فرد دیگر زیاد است.
بیشتر افرادی که به اوریون مبتلا می شوند علائم ویروس را نشان می دهند. با این حال، برخی از افراد هیچ علائمی ندارند یا علائم بسیار کمی دارند.
دوره نهفتگی بیماري 14 تا 1 2 روز می باشد. دوره سرایت بیماري 1 تا2 روز قبل و تا 5 روز پس از شروع تورم غده پاروتید است.
عوارض:
- التهاب مغز بدنبال عفونت
- التهاب لوزالمعده
- التهاب قلب، مفصل،کبد
- التهاب بیضه در پسرها
- التهاب تخمدان در دخترها
- نازایی(خیلی نادر در جنس مذکر)
- ناشنوایی (نادر)
درمان:
تجویز مسکن براي درد و داروی ضد تب براي تب توصیه شده است.
در برخی موارد مایعات وریدي تجویز می شوند.
استفاده از کمپرس گرم یا سرد، بسته به این که کدامیک علایم را تخفیف می دهد، به طور متناوب برروي غدد متورم و دردناك (پاروتید یا بیضه ) توصیه میشود.
پیشگیري:
- رعایت بهداشت فردي و عمومی
- واکسیناسیون: در حال حاضر، واکسن اوریون به صورت ترکیب با سرخک و سرخچه (MMR) وجود دارد و در 12 ماهگی و 18 ماهگی در دو نوبت به صورت زیرجلدي تزریق می شود.
منابع:
کتاب مبانی طب کودکان نلسون