آنتی بادی نوترالیزان (NAb) نوعی آنتی بادی است که مسئول دفاع از سلول ها در برابر عوامل بیماری زا می باشد. آنها به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی بدن به طور طبیعی تولید می شوند و تولید آنها هم به دلیل عفونت و هم با واکسیناسیون علیه عفونت انجام می شود.
آنتی بادی های نوترالیزان می توانند منجر به مصونیت مادام العمر در برابر برخی از عفونت ها شوند و می توان از آنها برای بررسی اینکه آیا شخص پس از بهبودی از عفونت، مصونیت ایجاد کرده است، استفاده کرد.
آنتی بادی های نوترالیزان را می توان با آنتی بادی های دیگر، که مسئول اتصال به یک پاتوژن و ایجاد پاسخ در سیستم ایمنی بدن هستند، اشتباه گرفت، آنتی بادی های نوترالیزان، اگرچه بخشی جدایی ناپذیر از پاسخ ایمنی بدن هستند، اما هدف دیگری برای اتصال آنتی بادی ها دارند.
آنتی بادی های نوترالیزان چگونه ساخته می شوند؟
آنتی بادی ها توسط سلول های B در مغز استخوان ساخته می شوند. هنگامی که سلول های B ساخته می شوند، آنها شروع به تولید آنتی بادی می کنند که به آنتی ژن های خاص متصل می شوند.
آنتی بادی های نوترالیزان چگونه کار می کنند؟
یک آنتی بادی نوترالیزان با تأثیر بر چگونگی ورود مولکولهای سطحی عامل عفونی به سلولهای بدن، باعث جلوگیری از آلوده شدن بدن میشود.
در ویروسها، آنتی بادی های نوترالیزان از اتصال ویروس به سلول و همچنین ورود آن به سلول جلوگیری می کنند.
در عفونت های باکتریایی، آنتی بادی های نوترالیزان می توانند اثرات مضر سموم را مسدود کنند.
هنگامی که عامل بیماری توسط آنتی بادی های نوترالیزان خنثی شد، توسط گلبول های سفید تخریب می شود و طحال آن را فیلتر می کند تا از طریق ادرار یا مدفوع دفع شود.
یک کاربرد معمول برای آنتی بادی های نوترالیزان، ایمن سازی غیرفعال است. این روندی است که در آن شخصی که از بیماری در امان نیست، از شخصی که قبلاً در برابر این بیماری ایمن شده، آنتی بادی می گیرد.
این محافظت طولانی مدت نیست. ایمنی غیر فعال می تواند به طور طبیعی از طریق شیردهی در چند ماه اول زندگی کودک از مادر منتقل شود.
در واکسیناسیون نیز از آنتی بادی های نوترالیزان استفاده می شود، که به عنوان ایمن سازی فعال شناخته می شود.
می توان سیستم ایمنی بدن را برای تولید آنتی بادی های نوترالیزان در پاسخ به ویروس یا باکتری های موجود در واکسن تحریک کرد که در صورت قرار گرفتن در معرض عامل بیماری برای دومین بار، عفونت را به طور طبیعی تشخیص داده و با آن مبارزه می کند.
افرادی که به بیماری کووید 19 مبتلا می شوند دارای ایمنی طبیعی هستند، اما مدت زمان این محافظت به مشخص نیست و از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
هنگامی که به ویروس جدیدی مانند کرونا آلوده می شویم، بدن ما یک واکنش ایمنی ذاتی را فعال می کند، با آزاد سازی سیتوکین ها باعث ایجاد التهاب و از بین بردن ویروس و سلول های آلوده می شود.
سپس بدن ما یاد می گیرد ویروس را بشناسد و آنتی بادی و سلول های ایمنی تولید می کند، که می تواند به طور خاص عامل بیماری را خنثی کرده و سلول های آلوده را پس از قرار گرفتن در معرض ویروس از بین ببرد.
اما در بیماری کووید 19، پاسخ التهابی اولیه می تواند بسیار شدید باشد و به سلول ها و بافت های سالم آسیب جدی برساند، در حالی که ویروس به تکثیر ادامه می دهد. بنابراین، بسیاری از کارشناسان توصیه می کنند که واکسیناسیون ایمن ترین راه برای ایجاد ایمنی است، زیرا از خطر بیماری جدی و مرگ جلوگیری می کند.
واکسن ها بدن ما را با پروتئین های بیماری زا آشنا می کنند و سیستم ایمنی بدن ما را برای شناسایی عامل بیماری زا و محافظت از ما در برابر آن آموزش می دهد. آنها این کار را بدون خطر بیماری و التهاب شدید که ممکن است در عفونت های طبیعی اتفاق بیفتد انجام می دهند.
ویروس سارس کوو2 از پروتئینی در سطح خود به نام اسپایک استفاده می کند تا سلول های ما را آلوده کند. واکسنهای DNA و mRNA وارد سلولهای ما می شوند و پروتئین اسپایک را کپی میکنند. واکسن های مبتنی بر ویروس غیرفعال می توانند به طور مستقیم توسط سلول های ایمنی بدن شناخته شوند.
از آنجا که سلول های ایمنی بدن ما با نسخه های پروتئین اسپایک ویروسی در تماس قرار می گیرند، آنها پاسخ ایمنی را فعال می کنند و باعث تکثیر انواع مختلف سلول های ایمنی می شوند: سلول های T قاتل قادر به شناسایی و به طور خاص از بین بردن ویروس کرونا هستند سلول های B با پروتئین سطحی خود، آنتی بادی های نوترالیزان تولید می کنند که می توانند پروتئین ویروسی را تشخیص دهند و سلول های B و T حافظه ای، سال ها اطلاعات مربوط به ویروس را ذخیره می کنند تا اگر در یک زمان دیگر در معرض ویروس کرونا قرار بگیریم، آنتی بادی های نوترالیزان به پروتئین سطحی ویروس متصل می شوند و ویروس را خنثی می کنند و از آلوده شدن سلول های ما جلوگیری می کنند. سلولهای B و T حافظه ای نیز آماده هستند تا در صورت لزوم حمله سریع و خاصی را آغاز کنند.
آنتی بادی های نوترالیزان در بیماری کووید 19 معمولاً تقریباً 1-2 هفته پس از عفونت تشکیل می شوند.
اهمیت آنتی بادی نوترالیزان در بیماری کووید 19:
وجود آنتی بادی های نوترالیزان در بدن ما با محافظت در برابر عفونت ویروسی ارتباط دارند. از این رو، این مولکول ها نقش مهمی در تحقیق و توسعه درمان و واکسنهای کرونا دارند.
واکسنهای کرونا با تولید آنتی بادیهای نوترالیزان از همجوشی بین ویروس و غشای سلولی پیشگیری کرده و به مواد ویروسی اجازه ورود به سلول را نمی دهد و به از بین بردن عفونت در مراحل اولیه آن کمک میکند. بنابراین، اندازه گیری فراوانی این آنتی بادی ها یکی از پارامترهای کلیدی برای ارزیابی اثر گذاری واکسن های کرونا است.
دانشمندان در حال تولید واکسن هایی هستند که باعث ایجاد آنتی بادی نوترالیزان می شوند. این روش در بسیاری از واکسن های ویروسی موفق مورد استفاده قرار گرفته است و امید است که در مورد واکسن کرونا نیز از محافظت طولانی مدت برخوردار باشد.
آنتی بادی های نوترالیزان برای انواع تحقیقاتی نیز کاربردی هستند. فراوانی این آنتی بادی ها می تواند نشان دهنده کیفیت روش پلاسما درمانی باشد و می تواند نشان دهد که چه تعداد از افراد در یک جمعیت قبلاً به ویروس آلوده شده اند.
آنتی بادی های نوترالیزان می توانند درک ما از عفونت سارس کوو2 در حیوانات اهلی، دامها و سایر حیوانات را بیشتر کنند و به ما اجازه می دهد هوشمندانه عمل کنیم تا هم از خود و هم از حیوانات محافظت کنیم.
همچنین آنتی بادی های نوترالیزان ممکن است نقش مهمی در تعیین ایمنی پایه فرد پس از واکسیناسیون یا عفونت داشته باشند.
دانشمندان نمی دانند كه اثر محافظتی واكسن یا عفونت چه مدت در بدن پایدار است. بنابراین با این فرض که به مرور این محافظت کمرنگ میشود، اندازه گیری ایمنی پایه بسیار مهم خواهد بود.
منابع: