در این مقاله میخوانید:
- چربی های شکمی
- دور کمرتان بزرگ‌تر می‌شود، در حالی که درست غذا می‌خورید
- اشتهای زیادی نسبت به دریافت شکر پیدا کرده‌اید
- شما در حال تجربه نوسانات خلقی بسیاری هستید
- به طور مداوم استرس دارید
- همیشه خسته‌اید اما نمی‌توانید به خواب بروید
در رابطه با چربی شکمی چه می دانید؟
چربی های شکمی و دور کمر اگر شکل بگیرند، می توانند مانند یک کابوس همیشه همراهتان بمانند و حتی باعث از بین رفتن اعتماد به نفس شما شوند. همانطور که می دانید، سرسخت ترین چربی های بدنی که در برابر رژیم و ورزش، از خود مقاومت نشان می دهند، چربی های دورشکم و کمر است و این چربی ها اثر تخریب کننده ای بر روی زیبایی اندام شما دارند. ممکن است با نمایان شدن این چربی ها شما به فکر رژیمی سخت تر و تمرینات ورزشی بیشتری بیفتید در حالی که چربی های شکم و کمر می توانند دلایل دیگری هم داشته باشند که بدون شناخت آنها، نتوانید به اندام دلخواهتان برسید.
با بالاتر رفتن سن، اختلال هایی هرچند مختصر می توانند چربی های شکمی را بوجود آورند. هورمون ها و اختلال در عملکردشان، می تواند دلیل بسیار خوبی برای تجمع چربی در اطراف شکم و پهلوی شما باشد. ما در این مقاله می خواهیم برای شما همراهان عزیز مجله پزشکی از دلایلی بگوییم که با وجود رعایت برنامه غذایی مناسب، باعث تجمع چربی های شکمی می شوند. پس اگر شما هم خواهان داشتن اندامی متناسب هستید برای شناخت عواملی پنهان در این زمینه، ما را تا انتهای مقاله همراهی نمایید. یکی از دلائل پیدایش چربی های شکمی، یائسگی است که خود دلیل واضحی برای تاثیر هورمون ها بر روی این اتفاق ناخوشایند است.
چربی های شکمی
چربی های شکم پهلو
در این نوع چربی شکمی، شما در اصل شکم ندارید و بیشتر پهلوهایتان چاق خواهد شد. البته گاهی اوقات فرد دارای چربی شکمی نیز بوده و پکیج کاملی از چربی شکمی خواهد بود. علت این نوع چربی شکمی سبک زندگی بدون ورزش، مصرف بیش از حد شیرینی جات، مصرف بیش از حد الکل و مصرف زیاد شکر و کربوهیدرات های تصفیه شده (کلوچه، کیک و نان سفید) یا کربوهیدراتهای ترد و شکننده (پاستا و برنج) است.
چربی استرسی
این نوع چربی در اطراف شکم جمع شده و اصلاً بافت شل و افتاده ای ندارد. علت این نوع چربی شکمی استرس مزمن، حذف بعضی از وعده های غذایی، نوشیدن قهوه زیادی، سندرم روده تحریک پذیر و غذاهای ناسالم است.
چربی زیر شکم
در اصل شما لاغر و باریک اندام هستید با این تفاوت که زیر شکمتان کمی چربی جمع شده و شما را چاق نشان می دهد. علت این نوع چربی شکمی زایمان، ورزش بیش از حد، رژیم غذایی یکنواخت روزانه و انحراف ستون فقرات است.
شکم بعد از زایمان
بعد از اینکه زایمان کرده اید، هنوز هم شکمتان شبیه یک خانم باردار است. علت این نوع چربی شکمی اختصاص وقت کم به خود، شروع سریع ورزش و ضعف عضلات کف لگنی است.
شکم متورم
صبح ها که از خواب بیدار می شوید شکم کاملاً صافی دارید ولی هر چه به شب نزدیک تر می شوید، قضیه کاملاً تغییر می کند. علت این نوع چربی شکمی آلرژی غذایی، یبوست و مشکلات روده ای است.
برای اینکه بدانید چربی‌های اضافی اطراف کمر در نتیجه زیاده‌روی در مصرف پیتزا و نوشیدنی‌ها است یا به علت مشکلی بزرگ‌تر با ما همراه شوید تا پنج نشانه ایجاد چربی شکمی بر اثر اختلال در عملکرد هورمون‌ها را بشناسید:
دور کمرتان بزرگ‌تر می‌شود، در حالی که درست غذا می‌خورید
اگر در بیشتر زندگی خود شکم نسبتاً صافی داشته‌اید و ناگهان آن چربی‌های اضافی یک شبه ظاهر شود، ممکن است نشانه ایجاد چاقی شکمی هورمونی در شما باشد. با افزایش سن، بدن می‌تواند مقاومت به انسولین بیشتری داشته باشد که بدنتان را به سمت ذخیره چربی سوق می‌دهد تا سوزاندن آن. همچنین هر چه زنان به سمت پیش یائسگی می‌روند، استروژن در بدن غالب‌تر می‌شود. غلبه استروژن باعث مقاومت در برابر انسولین شده که باعث تجمع چربی در شکم می‌گردد.
اشتهای زیادی نسبت به دریافت شکر پیدا کرده‌اید
مقاومت به انسولین نه تنها می‌تواند سبب دیابت شود، بلکه می‌تواند بعضی اثرات ثانویه را روی سایر هورمون‌های مهم نیز داشته باشد. مقاومت به انسولین می‌تواند تأثیر غیرمستقیمی بر لپتین بگذارد. لپتین هورمونی است که به بدن شما در هنگام سیری هشدار می‌دهد، اما بالا رفتن سطح انسولین در نهایت به افزایش لپتین نیز منجر می‌شود. افزایش لپتین، علیرغم آنچه شما فکر می‌کنید، به این معنی نیست که احتمال دارد شما چنگال خود را پایین بگذارید و خوردن غذا را متوقف کنید. افزایش مرتب سطح لپتین می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد گیرنده‌های این هورمون شود. این گیرنده‌ها دیگر سیگنال‌هایی را به مغز ارسال نمی‌کنند تا به شما بگویند مصرف غذا را متوقف کنید، و در نتیجه شما به خوردن ادامه می‌دهید و هرگز سیگنال توقف را دریافت نمی‌کنید.
شما در حال تجربه نوسانات خلقی بسیاری هستید
با ورود زنان به سال‌های پیش یائسگی و بعد از یائسگی، اغلب سطح استروژن آنها نوسان پیدا می‌کند، که می‌تواند منجر به نوسانات خلقی و افزایش سرسختانه وزن در اطراف قسمت میانی بدن شود. طبق مطالعه دانشگاه ویسکانسین، به همین دلیل زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات خلقی نسبت به مردان قرار دارند. این مطالعه نشان داد که سطح استروژن در زنان اغلب در طول اتفاقات چرخه تولیدمثل و تحولات یائسگی نوسان می‌کند.
همچنین این زمانی است که بیشتر زنان شروع افسردگی یا افسردگی عودکننده را گزارش می‌کنند. سطح استروژن در هنگام تغییرات بدنی مربوط به دوران یائسگی به طور طبیعی نوسان می‌کند که می‌تواند باعث تغییر خلق‌وخو و افزایش وزن شود. به همین دلیل است که نباید خود را مقصر افزایش وزن بیش از حد بدانید. اگر در تلاش برای از دست دادن وزن اضافی هستید ولی موفق نشده‌اید، علت آن را کمبود اراده یا انضباط شخصی ندانید. به احتمال زیاد هورمون‌های شما در مقابلتان قرار گرفته‌اند.
در عوض، بر روی مواردی تمرکز کنید که می‌توانید تحت کنترل خود در آورید، مانند رژیم غذایی و ورزش روزانه. در وعده‌های غذایی خود تجدیدنظر کنید و مطمئن شوید که مقدار زیادی سبزیجات، پروتئین بدون چربی، کربوهیدراتهای پیچیده و چربی‌های سالم را در رژیم غذایی خود گنجانده‌اید. این غذاها نه تنها شما را راضی نگه داشته و گرسنگی را محدود می‌کنند، بلکه مواد مغذی مورد نیاز بدن برای جلوگیری از مقاومت به انسولین مرتبط با افزایش سن و از دست دادن ماهیچه‌ها را به شما می‌دهند.
به طور مداوم استرس دارید
یکی دیگر از بازیکنان مهم در بازی چربی شکمی هورمونی، کورتیزول است، که اغلب از آن به عنوان هورمون استرس یاد می‌شود. سطح کورتیزول هنگامی که بدن احساس اضطراب بسیار زیادی دارد، افزایش می‌یابد که می‌تواند منجر به افزایش وزن سرسختانه شود. این امر به این دلیل است که بدن به حالت جنگ و گریز در می‌آید. سطح بالای استرس و اضطراب می‌تواند بدن را به حالت بقا سوق دهد که باعث افزایش سطح کورتیزول ما می‌شود و به بدن سیگنال ذخیره چربی بیشتری می‌دهد.
همیشه خسته‌اید اما نمی‌توانید به خواب بروید
بی‌خوابی و خستگی می‌توانند علائم آشکارکننده‌ای باشند که نشان می‌دهند هورمون‌ها مقصر افزایش وزن شما هستند. کمبود خواب باعث خستگی می‌شود که منجر به استرس و بی‌خوابی می‌گردد. همه این موارد موجب آشفته کردن هورمون‌ها، به‌ویژه سطح کورتیزول، خواهد شد. کورتیزول بالا می‌تواند منجر به کاهش سطح تیروئید شود، که می‌تواند باعث تجمع چربی در قسمت مرکزی بدن گردد. همچنین می‌تواند هورمون‌های رشد را که مسئول ساخت بافت، رشد عضلات و سلامت کلی هستند، کاهش دهد.